دعوای تفسیری بر سر حماس | حمله «جوان» به «هممیهن»؛ مقاومت را با وادادگی اشتباه نگیرید
رویداد۲۴| غلامرضا صادقیان در یادداشتی با عنوان «اصرار به تسلیم یعنی درکنکردن اسرار مقاومت» در روزنامه جوان نوشت: «سرمقالهنویس روزنامه هممیهن در نقد نگاه آن کسانی که معمولاً تندروهای داخلی مینامد، با بیتی از مولانا و اشتباه نگارشی نوشتن "اصرار" به جای "اسرار" نوشته است: مولوی مثنوی جاودانه خود را با "بشنو از نی... " آغاز میکند و شاهبیت آن این است که: هرکسی از ظن خود شد یار من / از درون من نجست اصرار من. حالا زبان حال فلسطینیان و وضعیت اصولگرایان تندروست...»
صادقیان با اشاره به سرمقاله دیگر هممیهن که از آیه قرآن برای نقد مقاومت بهره گرفته بود، نوشت: «سرمقالهنویس دوم نیز اگرچه به صحرای مثنوی نزده است، اما به قرآن متوسل شده و نوشته است که بیدلیل در کتاب نیامده است: لایکلفالله نفساً الا وسعها.»
او در ادامه این برداشتها را «تسلیمجویانه» خوانده و نوشته است: «در این فرصت فقط میگویم که این روحیهای پسندیده نیست و فقط حس تسلیم و وادادگی دارد. معتقدم حتی اگر همه دنیا آدمی را به ناواقعگرایی متهم کنند، نباید چنین روحیهای را در خود پرورش بدهد که بگوید عدهای در ایران از ظن خود یار فلسطینیان میشوند... و سپس نتیجه بگیرد که فلسطینیان خودشان اهل مبارزه بودهاند و اگر اکنون به صلح تن دادهاند، این چیزی نیست که ما آن را ترک مبارزه بدانیم.»
او ادامه داده است: «معلوم است که نباید تصمیم حماس را ترک مبارزه دانست، اما معلوم نیست چرا همیشه این نویسندگان اصلاحطلب چهارتا حساب توییتری را هدف قرار میدهند تا با آنها حال سیاسی کنند و حرفهای خودشان را بزنند؛ و چرا واقعیت کاری را که حماس در حال انجام آن است، بر اساس فهم خودشان تعبیر و آن را راضیشدن به تسلیم میدانند؟!»
صادقیان در بخش دیگری از یادداشت خود نوشته است: «نوشته سرمقالهنویس دیگر هممیهن از این هم تسلیمجویانهتر است. وقتی میگوید تکلیف بیشتری بر گردن حماس و حامیان حماس نیست، یعنی اوج حس نیاز به آسودگی!»
او در پاسخ به برداشتهایی از مفهوم «تکلیفگرایی» در نظام سیاسی ایران تأکید کرده است: «تکلیفگرایی امام یا هر زعیم دینی، یعنی باور به اینکه بهترین نتیجه در انجام تکلیف الهی است؛ و چیزی نیست که آن را نپذیرفتن نتیجهگرایی بدانیم. امام در جزئیات بسیار نتیجهگرا بود، اما نتیجه خوب را در پیوست با انجام تکلیف الهی میدانست.»
صادقیان در پایان نوشته است: «مقاومت فلسطینی وقتی جمهوری اسلامی وجود نداشت، وجود داشت. بهرغم حمایت با جان و مال ایران از این مقاومت، بیشتر متکی و نزدیک به اخوان و چند کشور دیگر بوده است. تصمیماتشان با خودشان بوده و هیچگاه حس تسلیم و نیاز به آسودگی در تاریخ این مقاومت دیده نشده است، جز در برخی سران فاسد و وابسته. از یحیی سنوار است که: "ما هرگز تسلیم نمیشویم، یا پیروز خواهیم شد یا کربلایی دیگر اتفاق خواهد افتاد". پس آن حس تسلیم و آسودگی را که در خودمان میجوییم و مییابیم نباید به فلسطینیان یا برخی دیگر در داخل ایران نسبت داد.»
